ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑ ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ

Τενοντίτιδα Αχιλλείου

Συμπτώματα και θεραπεία για την τενοντίτιδα αχιλλείου

Η τενοντίτιδα αχιλλείου είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα. Άνθρωποι διαφορετικής ηλικίας, φύλου και επιπέδου δραστηριοτήτων παρουσιάζουν πόνο διαφορετικής έντασης, ευαισθησίας και περιορισμό σε δραστηριότητες. Επομένως θα πρέπει να έχουν διαφορά και στον τρόπο θεραπείας. Ένα κλασικό πρόβλημα σε αθλητές επαγγελματίες ή ερασιτέχνες (πιο συχνά δρομείς, άλτες, καλαθοσφαιριστές, αθλητές του βόλεϊ κ.λπ.) είναι η τενοντίτιδα αχιλλείου τένοντα.
Ο αχίλλειος τένοντας είναι ο πιο ισχυρός τένοντας του ανθρώπινου σώματος και αποτελείται από την κατάληξη των μυών του δικεφάλου γαστροκνημίου και του υποκνημιδίου.
Ο αχίλλειος τένοντας δεν περιβάλλεται από πραγματικό τενόντιο έλυτρο όπως οι υπόλοιποι τένοντες, αλλά περιβάλλεται από ένα παρατενόντιο έλυτρο (παρατένοντας) το οποίο αποτελείται από χαλαρό συνδετικό ιστό.
Ο όρος τενοντίτιδα υποδηλώνει φλεγμονή του τένοντα η οποία συχνά απουσιάζει γι’ αυτό και τα συμπτώματα δεν μειώνονται με αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Οι περισσότεροι μελετητές αναφέρουν πλέον τη λέξη τενοντοπάθεια για να περιγράψουν την πάθηση του τένοντα που συνήθως έχει στοιχεία φθοράς και αποδιοργάνωσης χωρίς στοιχεία φλεγμονής.


Η Τενοντίτιδα Αχιλλείου συνήθως εμφανίζεται σε:

• Γυναίκες που χρησιμοποιούν συχνά ψηλά τακούνια

• Σε άτομα με χαμηλή ποδική καμάρα

• Σε άτομα με ανελαστικούς μύες

• Σε αθλητές κυρίως δρομείς, ποδοσφαιριστές, αθλητές μπάσκετ, βόλει, τένις, χορευτές


Τα πιο συχνά συμπτώματα της τενοντίτιδας Αχιλλείου είναι:

• Πόνος και δυσκαμψία στον τένοντα τις πρωινές ώρες

• Πόνος κατά μήκος του τένοντα ή πίσω από την πτέρνα που επιδεινώνεται με τη δραστηριότητα

• Σοβαρός πόνος την ημέρα μετά την άσκηση

• Πάχυνση του τένοντα

• Οίδημα που παρουσιάζεται όλη την ώρα και χειροτερεύει καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας της δραστηριότητας


Θεραπεία:
Η θεραπεία στην τενοντίτιδα αχιλλείου τένοντα έχει ως βασικό στόχο την μείωση του πόνου και του οιδήματος. Αυτό μπορεί να χρειαστεί αρκετό διάστημα περίπου 6 μήνες κάτι που εξαρτάται από το μέγεθος του τραυματισμού.
Έτσι λοιπόν συνίσταται:

• Αποχή από τη δραστηριότητα που προκαλεί πόνο

• Κρυοθεραπεία. Η χρήση κρύου επιθέματος στην περιοχή 3-4 φορές την ημέρα βοηθά γιατί μειώνει το επίπεδο του πόνου και της φλεγμονής

• Χρήση αναλγητιών ρευμάτων (T.E.N.S.), Tecar, Laser βοηθούν επίσης καθοριστικά στην βελτίωση των συμπτωμάτων.  Η λήψη αντιφλεγμονώδους αγωγής κατόπιν σύστασης του θεράποντα ιατρού μπορεί να βοηθήσει.

• Χρήση τεχνικών περίδεσης (taping)

• Διαστάσεις για βελτίωση της ελαστικότητας των μυών της περιοχής

• Προοδευτική ενδυνάμωση της περιοχής με λάστιχα πλατφόρμα ισορροπίας. Οι ασκήσεις θα πρέπει να εκτελούνται καθημερινά με προσοχή, ακολουθώντας πάντα τις οδηγείες του φυσικοθεραπευτή.