ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣΚΡΟΥΣΗΣ ΩΜΟΥ

Σύνδρομο Πρόσκρουσης Ώμου – Τενοντίτιδα Υπερακανθίου

Αιτίες, Κλινική εικόνα και θεραπεία

Με τον όρο “σύνδρομο πρόσκρουσης ώμου” περιγράφουμε μια κλινική κατάσταση κατά την οποία το τενόντιο “πέταλο” των στροφέων μυών (υπερακάνθιος, υπακάνθιος, ελασσόν στρογγυλός και ο υποπλάτιος μυς) συμπιέζεται παθολογικά, από τις πρόσθιες δομές του κορακοακρωμιακού τόξου, δηλαδή μεταξύ του ακραμίου και του κορακοακρωμιακού συνδέσμου και της ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης.
Τα αποτέλεσμα της πρόσκρουσης αυτής, είναι ο ερεθισμός των στροφέων μυών του ώμου, γεγονός που καταστέλλει την λειτουργία τους όσον αφορά τον έλεγχο της κεφαλής του βραχιονίου, σε δραστηριότητες που περιλαμβάνουν κίνηση των χεριών πάνω από το ύψος του κεφαλιού π.χ. ρίψεις, κολύμβηση. Η αύξηση της πίεσης ή τενοντίτιδα στο τενόντιο πέταλο των στροφέων και κυρίως στον τένοντα του υπερακυνθίου μυός, μπορεί να οδηγήσει στην χρόνια τριβή και τελικά στην ρήξη των τενόντων αυτών.

Αιτίες:
Το σύνδρομο πρόσκρουσης ώμου μπορεί να έχει ποικιλία από άμεσες ή έμμεσες αιτιολογίες.
Οι κυριότερες αιτίες είναι:

• Τενοντίτιδα του στροφικού πετάλου και κυρίως του Υπερακανθίου μυός

• Μερική ή ολική ρήξη του τένοντα του πετάλου των στροφέων μυών

• Ασβεστοποιός τενοντίτιδα υπερακανθίου

• Τενοντοπάθεια του στροφικού πετάλου από χρόνια υπερχρήση

• Αστάθεια της άρθρωσης του ώμου

• Ρήξη του επιχείλιου χόνδρου της ωμογλήνης της ωμοπλάτης που αρθρώνεται με τον βραχίονα

• Μη φυσιολογική μυϊκή συνεργασία στον ώμο

• Διαφορετική μορφολογία ακρωμίου (τύπου ΙΙΙ) και συνοδό αρθρίτιδα της ακρουμιοκλειδικής άρθρωσης


Κλινική εικόνα:
Οι ασθενείς με “Σύνδρομο Πρόσκρουσης” συχνά αναφέρουν:

• Πόνο του ώμου και πόνο που μπορεί να αντανακλά μέχρι των αγκώνα

• Αδυναμία ή δυσκολία κίνησης των χεριών πάνω από το κεφάλι

• Νυχτερινό πόνο

• Πιθανόν εμφάνιση παραισθησίας στον άνω βραχίονα, περιγράφουν αίσθημα “νέκρωσης” του βραχίονα.

Στη φυσική εξέταση οι ασθενείς με σύνδρομο πρόσκρουσης εμφανίζουν κυρίως απώλεια κίνησης του ώμου (ποσοτική και ποιοτική) και πόνο σε συγκεκριμένα σημεία της τροχιάς κίνησης.

Θεραπεία:
Η επιτυχημένη θεραπεία  συνίσταται στον καθορισμό του πραγματικού αιτίου των συμπτωμάτων. Ο παράγοντας αυτός γίνεται ακόμα πιο ουσιαστικός, όταν αποτύχει η συντηρητική θεραπεία και υπάρχει ένδειξη για χειρουργική επέμβαση. Η ένδειξη για χειρουργείο είναι η στασιμότητα στην αποθεραπεία σε επίπεδο που περιορίζει λειτουργικά τον ασθενή ή η ένταση των συμπτωμάτων όπου δεν υποχωρούν.
Η συντηρητική θεραπεία είναι πολύ δημοφιλής και επιτυχής, η οποία αποτελείται από ένα συνδιασμό θεραπευτικών μεθόδων που περιλαμβάνει αντιφλεγμονώδη φαρμακευτική αγωγή και κυρίως ένα καλά οργανωμένο πρόγραμμα φυσικοθεραπευτικής αποκατάστασης.
Σε οξεία φάση του “συνδρόμου πρόσκρουσης ώμου” η φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση στοχεύει στην μείωση του πόνου και της φλεγμονής. Στην φάση αυτή προτείνεται αποφυγή της επώδυνης κίνησης και ενθαρρύνεται η τροποποίηση της κίνησης του ώμου ώστε να μην έχουν επανατραυματισμό της περιοχής και να αποφύγουμε την δυσκαμψία και ατροφία των δομών της άρθρωσης.
Για την εξάλειψη του πόνου και της φλεγμονής, ο φυσικοθεραπευτής έχει αρκετά “όπλα” στα χέρια του όπως LASER, TECAR, TENS, ΥΠΕΡΗΧΟ, ΚΡΥΟΘΕΡΑΠΕΙΑ. Ο ΚΡΟΥΣΤΙΚΟΣ ΥΠΕΡΗΧΟΣ μπορεί να εξασφαλίσει θεαματικά αποτελέσματα όχι μόνο στη μείωση του πόνου αλλά και στην επούλωση της περιοχής, με ιδιαίτερη δράση στις περιπτώσεις που η αιτία της πρόσκρουσης είναι η τενοντίτιδα και συγκεκριμένα η Ασβεστοποιός Τενοντίτιδα των στροφέων.
Επίσης, η τοποθέτηση tape με διάφορους τρόπους, μπορεί να παρέχει όχι μόνο μείωση της φλεγμονής στο σημείο της πρόσκρουσης, αλλά και υποβοήθηση των μυών που εμφανίζουν αδυναμία, εξασφαλίζοντας μεγαλύτερη σταθερότητα στον ώμο.
Στην υποξεία φάση ο στόχος του φυσικοθεραπευτικού προγράμματος είναι να κρατήσουμε σε χαμηλά επίπεδα τον πόνο αλλά και κυρίως είναι η αύξηση του εύρους κίνησης του ώμου, ο περιορισμός του επώδυνου τόξου κίνησης, η βελτίωση της μυϊκής ενέργειας και η επανάκτηση της ομαλότητας στην κίνηση των αρθρώσεων του ώμου. Όλα τα παραπάνω επιτυγχάνονται με το κατάλληλο και εξατομικευμένο πρόγραμμα φυσικοθεραπευτικής άσκησης.
Στο στάδιο της επανένταξης στην πλήρη δραστηριότητα θα πρέπει να εξασφαλίσουμε τα εξής κριτήρια:

• Απουσία πόνου

• Πλήρες εύρος κίνησης του ώμου

• Ισορροπία της δύναμης στις μυϊκές ομάδες του ώμου.

Τότε μπορούμε να εντάξουμε τον ασθενή / αθλητή μας σε ένα πρόγραμμα ασκήσεων που να προσομοιάζει με τις πραγματικές κινήσεις των καθημερινών / αθλητικών δραστηριοτήτων.