Συνήθως η θεραπεία είναι συντηρητική με φυσικοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή. Σε σπάνιες περιπτώσεις όπου η συντηρητική θεραπεία δεν ανταποκρίνεται και η μεταταρσαλγία συνυπάρχει με άλλες παθήσεις (όπως βλαισό δάκτυλο, γαμψοδακτυλία, Νευρίνωμα Morton) καταφεύγουμε σε χειρουργείο.

Η φυσικοθεραπεία στην οξεία φάση στοχεύει στην μείωση των συμπτωμάτων τα οποία είναι έντονα. Το Laser, Tecar ανακουφίζουν άμεσα τον πόνο και επιταχύνουν την διαδικασία επούλωσης των ιστών. Επίσης, μια ήπια κινητοποίηση των οστών του ταρσού και των μετατάρσιων με τεχνικές manual therapy και ήπια μάλαξη των μαλακών μορίων της περιοχής βοηθούν τα μέγιστα.

Συνίσταται αποχή από τις δραστηριότητες για 2 εβδομάδες προκειμένου να δώσουμε χρόνο στη φλεγμονή να ξεπεράσει την οξεία φάση.

Στην υποξεία φάση τα έντονα συμπτώματα έχουν υποχωρήσει και προσθέτουμε στο θεραπευτικό πρόγραμμα ήπιες διατάσεις των τενόντων των δακτύλων και σταδιακή ισορροπημένη ενδυνάμωση των μυών του πέλματος.

Τελικά ο ασθενής επανεκπαιδεύεται με ασκήσεις προσομοίωσης στα καθημερινά πρότυπα κίνησής του, έτσι ώστε να επανέλθει σε πλήρη κινητική λειτουργικότητα.